Makowicz was born in Czech Silesia to Polish parents. In 1946 his family returned to Poland.
The first music teacher of the young Adam was his mother- herself a pianist and a singer. Exceptionally talented Makowicz was sent to a school for musically gifted children and subsequently to music schools in Rybnik, Katowice and Krakow. His parents’ dream was for their son to become a classical pianist. However, as a 15-year-old youngster Adam became fascinated with jazz. In communist Poland jazz was a forbidden fruit, a product of the decadent West.
That very music, which Makowicz himself calls “the world of freedom and improvisation”, fascinated him to such an extent that at the age of 18, he abandoned his school and family and chose his own way. The legendary jazz club “Helicon” in Krakow became his oasis. Several years later Makowicz and Tomasz Stańko formed the “Jazz Daring’s” – the first European jazz combo. Since the mid 70s Adam appeared regularly as a soloist, growing in recognition and respect in Europe. In 1977, on the recommendation of Benny Goodman and jazz promoter Willis Conover, the legendary producer John Hammond invited Makowicz on a 10-week tour of the US.
It was Conover’s radio show “Music USA-Jazz Hour” that first exposed the young Makowicz to jazz as performed by the greatest stars from across the ocean. During this 10 weeks long tour Makowicz recorded his first American solo album, “Adam” (CBS Columbia). Following year Adam returned to the US; this time on a six-month extended contract. Manhattan became Adam’s new home. All the legendary music venues opened their doors to him including New York’s Carnegie Hall, Greenwich Village Cookery Club, Newport Jazz Festival in Rhode Island – just to mention a few. Adam’s first solo performance in Carnegie Hall took place in the course of the extraordinary concert honoring the memory of a great Errol Garner. In 1981 the martial law was declared in Poland signaling the impending changes in the political system.
Adam, together with other Polish artists living in the US at the time, took part in the historically important TV show “Let Poland be Poland”; this event was initiated by the former President Ronald Reagan and was widely broadcasted all over the world. Since the fall of the communism Makowicz visits and tours Poland and Europe frequently. In the US he has played with the greatest musicians such as Benny Goodman, Herbie Hancock, Earl Hines, Freddie Hubbard, Sarah Vaughan, George Mraz, Al Foster, Jack DeJohnette, Teddy Wilson, Charlie Haden and George Shearing. Adam performs solo recitals as well as concerts with orchestras; the National Symphony of Washington, the London Royal Philharmonic Orchestra, the Moscow Symphony Orchestra, the Warsaw Philharmonic, the Chester String Quartet, Amici String Quartet and many other chamber music groups. His duet performance in September 2004 with Leszek Mozdzer at Carnegie Hall was very well received by the critics. This extraordinary “duet” between Adam, the piano Master veteran and rising Polish jazz star, Leszek Możdżer, has been released as a live album. In addition to his classical jazz repertoire, Makowicz often includes the classical music in his recital’s repertoire. Especially the music of F. Chopin, whom, as Adam says, he “absorbed” in his youth and whose music he interprets in his own unique jazz fashion.
Several CD’s with jazz interpretations of Chopin’s compositions are the only such releases in the United States.
Urodził się w 1940 roku w Czechach, w polskiej rodzinie mieszkającej na Śląsku Cieszyńskim.W 1946 Adam z rodzicami powrócił do Polski. Pierwszych lekcji gry na fortepianie udzieliła Adamowi jego matka, również pianistka i śpiewaczka. Młody Adam okazał się szczególnie utalentowany dlatego też trafił do szkoły dla dzieci uzdolnionych muzycznie a następnie do klasy fortepianu wybitnego nauczyciela, profesora Karola Szafranka w Rybniku.
Choć rodzice marzyli dla syna o karierze klasycznego pianisty, 15-letniego Adama porwał jednak jazz. W późnych latach pięćdziesiątych w Polsce, muzyka jazzowa była niemile widzianym a wręcz była zakazanym owocem Zachodu.
Ta muzyka, jak powiedział kiedyś Makowicz “świat wolności i improwizacji” zafascynowała go do takiego stopnia, że jako nastolatek porzucił szkołę, jej klasyczne wymagania i zasady. W poszukiwaniu początków własnej drogi artystycznej i języka muzycznej wypowiedzi Adam, nie mogąc liczyć na dalszą pomoc rodziców, postanowił wybrać niezwykle skromną egzystencję i warunki przeżycia w ciągłej niepewności następnego dnia.
Jego oazą wówczas stał się krakowski klub jazzowy “Helicon”. Kilka lat później, w 1962 roku wraz ze wspaniałym trębaczem Tomaszem Stańką, Adam utworzył grupę „Jazz Darings” uważaną za pierwsze europejskie combo jazzowe. Współpracował wówczas z Andrzejem Kurylewiczem, Zbigniewem Namysłowskim, Janem Ptaszynem Wróblewskim, Urszulą Dudziak, Wojtkiem Młynarskim. Przez wiele lat swoją muzyką uświetniał klasyczne już festiwale warszawskie Jazz Jamboree. Od połowy lat 1970 Adam Makowicz coraz częściej grywał koncerty solowe zyskując sławę i uznanie wśród melomanów w Polsce i na świecie.
W 1977 roku, z rekomendacji Benny Goodmana oraz popularyzatora jazzu – Willisa Conovera (na którego programie radiowym “Music USA-Jazz Hour” Makowicz uczył się jako młodziutki chłopak jazzu, słuchając największych sław zza oceanu), legendarny producent John Hammond zaprosił go na 10-tygodniowe tournee w USA. W tym czasie Makowicz nagrał solową płytę dla CBS Columbia zatytułowaną “Adam”. W 1978 roku Makowicz wyjechał do USA po raz drugi, tym razem na 6-miesięczny kontrakt i od tego czasu Nowy Jork, Manhattan, stał się jego stałym domem. Otworzyly sie przed Adamem legendarne świątynie muzyki – nowojorska Carnegie Hall (pierwszy jego tam solowy występ był udziałem w koncercie poświęconym zmarłemu sześć miesięcy wcześniej Erroll Garnerowi) i klub Cookery w Greenwich Village. Zaproszony został do udziału w Festiwalu Jazzowym w Newport w Rhode Island.
Po wprowadzeniu w Polsce w 1981 roku stanu wojennego, wraz z innymi polskimi artystami mieszkającymi w USA, Adam wziął udział w emitowanym na cały świat programie telewizyjnym zorganizowanym z inicjatywy prezydenta Ronalda Reagana “Żeby Polska była Polską”. Po 1989 roku mógł nareszcie odwiedzić Polskę do której jeździ teraz bardzo często i regularnie. Występując w USA Adam dzielił scenę z największymi i najwspanialszymi muzykami, między innymi z Benny Goodmanem, Herbie Hancockiem, Earl Hinesem, Freddie Hubbardem, Sarah Vaughan,Teddy Wilsonem, George Shearingiem, George Mrazem, Al Fosterem, Jack DeJohnette, Charlie Hadenem. Był wielokrotnym solistą orkiestr i zespołów kameralnych; National Symphony of Washington, London Royal Philharmonic Orchestra, Moscow Symphony Orchestra, Filharmonii Narodowej w Warszawie, Chester String Quartet, Amici String Quartet, Orkiestry Kameralnej „Amadeus” z Agnieszką Duczmal, Kwartetu „Wilanów” i wielu innych.
Bardzo wysoko przez recenzentów został oceniony występ w duecie z Leszkiem Możdżerem w Carnegie Hall we wrześniu 2004 roku. Koncert – pojedynek między mistrzem weteranem i wschodzącą gwiazdą jazzu, został utrwalony na płycie CD i DVD. Nagranie to zostało uhonorowane „Platynową Płytą” przez wytwórnię EMI Music.
Poza utworami jazzowymi, ma w swoim repertuarze także klasykę, szczególnie Chopina, którym “nasiąkł” w młodości, jak sam mówi, i którego czuje „po jazzowemu” jak nikt inny. Niewątpliwym wyrazem wpływu geniuszu Chopina jest wspólne koncertowanie Adama z Krzysztofem Jabłońskim (lauretem warszawskiego Konkursu im. Fryderyka Chopina) a w programie oczywiście Chopin.
W USA Adam Makowicz wydał płytę poświęconą muzyce Chopina w interpretacji jazzowej, jedyną amerykańską płytę tego rodzaju w całości poświęconą temu genialnemu kompozytorowi. W niezwykle szerokim repertuarze Adam posiada także utwory G.Gershwina, I. Berlina, J. Kerna, C. Portera i wielu innych kompozytorów amerykańskich. W roku 2008 z okazji jubileuszu czterystu lat istnienia amerykańskiej polonii, Adama Makowicza uhonorowano włączeniem jego osoby w poczet najbardziej zasłużonych czterystu Polaków w historii Stanów Zjednoczonych.
W październiku 2009 roku Adam został udekorowany w Warszawie Złotym Krzyżem “Gloria Artis” – najwyższym państwowym odznaczeniem za swój udział w propagowaniu polskiej sztuki na świecie. Od wielu lat Adam poświęca swoje recitale na cele charytatywne wspomagajac tym gestem potrzebujące placówki.